podsumowanie 13-dniowej głodówki

Witajcie najukochańsze! Pierwszym, co chcę powiedzieć to ogromne ogromne dziękuję za taki odzew pod wczorajszym postem. Za te wszystkie słowa pochwały, podziwu i troski. Może zabrzmi to fałszywą skromnością, ale ja naprawdę nie uważam, żebym zasługiwała po tych 13 dniach na takie pochwały. Przecież ja... po prostu nie jadłam. O wiele bardziej na szacunek zasługują te z Was, które codziennie ćwiczą po kilka godzin wypalając z siebie siódme poty! Mimo wszystko, dziękuję Wam za wszystkie rady i pomoc. Umocniłyście mnie w wierze, że potrafię wyjść na spokojnie i niskokalorycznie z głodówki, bez napadów i rzucania się na jedzenie jak wygłodniała hiena. Dam radę. :')

dla  t a k i e g o  ciała <3

Dobra, a teraz krótkie podsumowanie tych 13 dni. Damn it, z jednej strony mam już troszkę dość, ale z drugiej jest taka cholerna ochota, by ciągnąć to dalej i zobaczyć jak będzie... Ale ech, nie! Po takim oczyszczeniu i powolutkim wyjściu pora przestawić się na podkręcenie swojego metabolizmu i rozpoczęcie porządnych ćwiczeń, oczywiście wszyściutko przy minimalnej ilości jak najzdrowszych kalorii. 

Po 13 dniach głodówki schudłam... 7 kg, czyli tak jak powinno być, Chudnięcie bez ćwiczeń na głodówce to średnio 0,5kg dziennie, więc się zgadza. Czy widać to wizualnie? Średnio, ale czego wielkiego spodziewać się po tak krótkim czasie. Zleciało przede wszystkim z górnej części ciała: widać to po żebrach, obojczykach i troszeczkę po twarzy. Ja jestem gruszką i te wszystkie dolne gabaryty pozostały jakie są, ale ale już nie na długo! 

Dni 1-3: Tak, tak to wszystko prawda, że najgorsze. U mnie może jeszcze dlatego, że głodówkę zaczęłam bez uprzedniego przygotowania do niej, czyli stopniowego zmniejszania kalorii, ale skoczyłam od razu na głęboką wodę. Ta głodówka to był mój powrót do tego świata po 5 miesiącach przerwy. Cieszę się, że zaczęłam tak restrykcyjnie - teraz będzie tylko łatwiej. A więc na początku: dokuczliwy ból głowy, bolący burczący brzuch, nieprzyjemny zapach z ust (ugh, to jest dopiero koszmar, kilkukrotne w ciągu dnia mycie zębów i guma do żucia - nieodłączne), raz tylko wystąpiły drobne zawroty głowy, drżenie rąk i ogólne osłabienie - mniej więcej tak to wszystko wyglądało.

Dni: 4-7: Fizycznie już dobrze. Organizm przyzwyczajał się powoli do spalania zmagazynowanych kalorii, a ja nie czułam się już osłabiona i głodna. Wstawałam rześka, wyspana i pełna energii. Ale w tych dniach odezwały się moje kompulsywne skłonności: głód psychiczny przygniatał swoim ciężarem. Potrzebowałam widoku, zapachu, dotyku jedzenia. Musiałam cieszyć się nim swoimi zmysłami. Godzinami przeglądałam blogi kulinarne oglądając bomby kaloryczne, oglądałam programy kulinarne i kursowałam między lodówką a szafkami kuchennymi, co chwila ustawiając w nich produkty. Trochę świrowałam, ale nie złamałam się. Wygrałam z jedzeniem, ja pokazałam kto rządzi moim życiem i walczyłam dalej.

Dni 8-11: Dni idealne, naprawdę! Stan cudownej lekkości, szczęścia i euforii. Wypoczęta i szczęśliwa rozpoczynałam każdy dzień. Mój żołądek nie odzywał się nawet szmerem, nieprzyjemny zapach z ust minął, żadnych mroczków przed oczami nic, żyć nie umierać. 

Dni 12-13: Zaczęły się małe schodki, bo nie wiem czy to wina ogólnego osłabienia czy pogody, ale zaczęłam mocno marznąć, mocno. Owijanie się w koc i 2 swetry, a mimo to ręce jak lody. Do tego bladość (choć to akurat mi nie przeszkadza) i sine usta. Ponadto lekka tęsknota za jedzeniem - nie jakimiś tłustymi, grzesznymi posiłkami, ale nawet najprostszym jabłkiem czy jogurtem naturalnym. Mogłabym spróbować jeszcze trochę, ale kończę. Głodówkę będę wspominać jako świetne doświadczenie.

Plan wychodzenia już jest idealnie rozplanowany w mojej głowie. Do końca tego tygodnia tylko i wyłącznie płynnie, do max 100 kalorii dziennie. Ugotowałam dziś garnek bulionu warzywnego, który będę piła jutro, w środę i czwartek. W kolejne dni planuję ugotować kolejny ganek i porcje blendować z innymi warzywami: brokułami, marchewką czy pieczarkami. Zobaczymy. 

bulion warzywny: 

2 marchewki, 1 korzeń pietruszki, 1 seler, 1 por, 1 biała cebula, 5 liści laurowych, 5 kuleczek ziela angielskiego, 3 litry wody 

Wszystkie warzywa (moje zdrowiutkie z własnego pola) obrałam i przekroiłam wzdłuż. Cebulę opaliłam nad palnikiem na czarno. Wszystko stiup do dużego garnka, zalałam wodą, dodałam listki i ziele i gotowałam 90 minut w garnku ciśnieniowym.  

Kaloryczność (sam bulion bez warzyw) 180 kcal / 3 litry

Jestem szczęśliwa naprawdę. Problem w tym, że ten świat jest tak intensywnie wciągający, gdy znów angażuję się w to na całego. Mogę godzinami czytać Wasze blogi, przeglądać thinspo i przepisy. A teraz, gdy zacznę w końcu ćwiczyć to naprawdę pochłonie to dużo czasu. Nie jest mi z tym źle, jest cudownie, ale ale... boję się, że zaniedbuję przyjaciółki, mojego M., a przede wszystkim naukę. Perfekcyjna Kleopatra musi być perfekcyjna we wszystkich tych aspektach - będzie. 

Trzymajcie się, najdroższe! Chudości, chudości, ale przede wszystkim szczęścia. Idziemy razem - nas nie pokona nikt! ♡